Κυριακή 30 Μαΐου 2010

ζεις περισσότερο

“Αν τελικά κόψεις το ποτό το τσιγάρο και τον έρωτα, δεν ζεις περισσότερο, απλώς φαίνεται περισσότερο.” 
Clement Freud

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο

Το πεπρωμένο
Στίχοι - Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Ερμηνευτής: Γιώργος Νταλάρας




Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία
και να προσέχεις πως βαδίζεις στη ζωή
όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή

Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ' αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί
από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές

Για την αγάπη όσα κι αν δίνεις είναι λίγα
και να το ξέρεις πως δεν έχει ανταμοιβή
δώστα και φύγε και μη χάνεις ευκαιρία
στο περιθώριο μη βάζεις την ψυχή

Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ' αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί
από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές

μοίρα

υπάρχουν στιγμές που σε κάνουν να πιστέψεις ότι ένα πράμα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε με αυτόν τον τρόπο! δηλαδή όσο και να χτυπιέσαι για να το αποφύγεις αυτό θα γίνει... ίσως με τον χειρότερο τρόπο! και όταν πια τα καταφέρει να σου κάνει την ζωή λίμπα τότε έρχεται η σειρά σου να παίξεις το παιχνίδι του και προσπαθήσεις να βρεις το βαθύτερο νόημα όλου αυτού του "καταστροφικού" πανικού, ενώ παράλληλα πρέπει να παλέψεις μαζί του! μπορεί ακόμα να μην έχω καταφέρει να εντοπίσω αυτό το inner νόημα αυτών των τεσσάρων αλυσιδωτών αντιδράσεων που άλλαζαν όλο αυτό το ακαδημαϊκό έτος αλλά βαθιά μέσα μου κάτι μου λέει ότι έφτασε το πέρας του χρόνου και θέλει επιτέλους να με ανταμείψει! Αντίθετα από τα καταστροφικά αυτά πράματα είναι τα καλά πράματα που μετά από αλυσιδωτές στραβές φάσεις τελικά γίνονται εκεί έρχεσαι πάλι και λες ευτυχώς κοίτα τελικά τι καλά που έγινε... μήπως τελικά κάποια πράματα ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν??? no matter what we do???

το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ένα τραγούδι!
"Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο...και κανένας δεν μπορεί να τ' αποφύγει"
θα έλεγα ότι το άκουγα από παιδί αυτό το τραγούδι... ήταν ένα διάστημα που είχα φάει απίστευτο κόλλημα... ακόμα και τώρα αισθάνομαι ότι με εκφράζει μπορείς να παλέψεις για αυτό που θες, αλλά ποτέ δεν θα μάθεις αν η πάλη ήταν ή όχι ανεξάρτητη του αποτελέσματος! για αυτό φρόντισε να ζεις την κάθε στιγμή όπως της αρμόζει!

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

τι είναι "φίλος"...

μιας και έχουμε μια έξαρση "φιλίας" με όλα τα social networks της εποχής μας κρίνεται απαραίτητο να οριστεί και το τι είναι φίλος οπότε ο παρακάτω διαγωνισμός το όρισε:

"Στο πλαίσιο της παρούσης ως «φίλος» ορίζεται κάθε φυσικό πρόσωπο με το οποίο ο εκάστοτε συμμετέχων διατηρεί φιλικές διαπροσωπικές σχέσεις και στον οποίο ο φίλος έχει οικειοθελώς γνωστοποιήσει τα προσωπικά του στοιχεία και την ηλεκτρονική του διεύθυνση με σκοπό την επώνυμη μεταξύ τους επικοινωνία σε προσωπικό, ψυχαγωγικό και ουχί αποκλειστικά επαγγελματικό επίπεδο."


άι να δω που αλλού θα φτάσουμε... πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!? εεε αυτός που έχει 1000+ φίλους άντε να βρεις ποιος είναι :P

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

δε ζητάω πολλά

Στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Μουσική: Κωστής Μαραβέγιας
Πρώτη εκτέλεση: Κωστής Μαραβέγιας




Ξανάρθες ξημερώματα,
πριν σβήσουνε τ'αστέρια
και πριν προλάβω να σε δω
με πήρανε αιχμάλωτο,
ξανά, τα δυο σου χέρια

Ξανάρθες ξημερώματα
και πάλι μεθυσμένη
λες και δεν έχει το πρωί
για την αγάπη σου στιγμή
και με το φως πεθαίνει

-R-
Δε ζητάω πολλά
όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι
να τα πεις μια φορά
με το φως το πρωί κι ένα χάδι...

Ξανάρθες ξημερώματα
κι όλο και με φιλούσες
κι όλη την ώρα έψαχνα
να δω μέσα στα μάτια σου,
μα εσύ δε με κοιτούσες

άλλα θέλω κι άλλα κάνω

Πριγκιπέσα μου
Στίχοι/Μουσική/Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας




Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
Πως να σου το πω
Κι έλεγα περνούν τα χρόνια
Θα συμμορφωθώ
Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα
Τζάμπα κρατάς λογαριασμό
Τζάμπα σωστός με το στανιό

Έξω φυσάει αέρας
Κι όμως μέσα μου
Μέσα σ' αυτό το σπίτι
Πριγκιπέσα μου
Το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
Απίστευτος ο κόσμος
Κι ο χαρακτήρας μας

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
Κι έφτασα ως εδώ
Λάθη, στραβά και πάθη
Μ' έβγαλαν σωστό

Ξημερώματα στο δρόμο
Ρίχνω πετονιά
Πιάνω τον εαυτό μου
Και χάνω το μυαλό μου
Έξω φυσάει αέρας
Κι όμως μέσα μου
Μέσα σ' αυτό το σπίτι
Πριγκιπέσα μου
Το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
Απίστευτος ο κόσμος
Κι ο χαρακτήρας μας

πλειοψηφία

"Όποτε βρεθείς με το μέρος της πλειοψηφίας, είναι καιρός ν' αλλάξεις. "
Μάρκ Τουέιν

πότε καταλαβαίνεις ότι έχεις καεί...

-όταν ξαφνικά στις 2.00 το βράδυ συνειδητοποιείς ότι από την ώρα που ξύπνησες προσπαθούσες να λύσεις κάτι ασκήσεις
-το μόνο διάλειμμα ήταν για φαγητό, ευτυχώς έφαγες και βραδινό :P
-η πιο μακρινή διαδρομή που έκανες ήταν μέχρι την τουαλέτα
-την μόνη επαφή που είχες με τον έξω κόσμο ήταν όταν άνοιξες το παράθυρο
-τα μόνα βιντεάκια που είδες στο youtube σχετίζονταν με τις διαλέξεις κάποιου καθηγητή
-το διάλειμμα σου περιλάμβανε την ανάγνωση/απάντηση στο φόρουμ της σχολή πάνω στο θέμα γιατί ο σερβερ της σχολής δεν λειτουργεί
-ενώ το τελευταίο πράμα που σε έκανε να γελάσεις ήταν μια καμμένη εικόνα με "wanted" προς το πρόσωπο αυτού που κατάφερε να μπλοκάρει το σερβερ!

καλό βράδυ... more burning tmr!

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

πόσοι forumίτες χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα;

Ερώτηση:
Πόσοι forumίτες χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα;

Απάντηση:
1 για να αλλάξει τη λάμπα και να ποστάρει ότι η λάμπα έχει αλλαχτεί.
14 για να μοιραστούν παρόμοιες εμπειρίες αλλαγής λαμπών και για να προτείνουν διαφορετικούς τρόπους που θα μπορούσε να γίνει η διαδικασία.
7 για να προειδοποιήσουν για τους κινδύνους που περιέχει η αλλαγή λάμπας.
1 για να μετακινήσει το τόπικ στη θεματική ενότητα περί λυχνιών.
2 που αντιδρούν στην μετακίνηση στη θεματική ενότητα περί λυχνιών και προτείνουν τη μετακίνηση στη θεματική ενότητα περί ηλεκτρολογικών.
7 για να υποδείξουν Greeklish/ορθογραφικά/γραμματικά λάθη στα posts.
5 για να την πουν στους moderators που επέτρεψαν τα λάθη αυτά.
3 moderators για να διαγράψουν τα flames περί των λαθών.
6 που μαλώνουν για το εάν πρέπει να προφέρετε λάμπα ή λάμ-πα...
άλλοι 6 που αποκαλούν τους προαναφερόμενους ηλίθιους.
2 επαγγελματίες που πληροφορούν πως η σωστή ονομασία είναι λαμπτήρας.
15 ξερόλες που θεωρούν τους εαυτούς τους επαγγελματίες και υποστηρίζουν ότι η ονομασία λάμπα είναι απόλυτα σωστή
19 για να πουν ότι το φόρουμ δεν ασχολείται με λάμπες και η συζήτηση θα πρέπει να γίνει σε φόρουμ που ασχολείται με λάμπες
11 για να υποστηρίξουν πως αφού όλοι χρησιμοποιούμε λάμπες τότε μας αφορά.
36 για να συζητήσουν ποια μέθοδος αλλαγής είναι η καλύτερη, που θα βρείτε τις καλύτερες λάμπες, ποιες είναι οι καλύτερες μάρκες και ποιες οι χειρότερες.
7 για να ποστάρουν λινκς όπου υπάρχουν διαφορετικά είδη λαμπών.
4 για να ποστάρουν τα σωστά λινκς γιατί τα παραπάνω ήταν λάθος.
13 που κάνουν quote σχεδόν όλα τα ποστς που έχουν γίνει μέχρι τώρα και προσθέτουν κάτω-κάτω ένα smile.
5 για να δηλώσουν ότι αφού αμφισβητούνται ή παρεξηγούνται οι προθέσεις τους δεν θα ξαναγράψουν στο φόρουμ.
4 για να πουν ότι τα θέμα αυτό έχει ξανασυζητηθεί και παλιότερα.
13 για να πουν ότι όποιος θέλει να ρωτήσει κάτι σχετικό με λάμπες να κάνει πρώτα ένα ψάξιμο στο Google.
και 1 ξεχασμένος που κάνει reply στο αρχικό ποστ μετά από 6 μήνες ξαναρχίζοντας τα όλα από την αρχή...

από φόρουμ, πραγματικά καμένο ανέκδοτο... αλλά απίστευτα σωστό!!!

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

στάσου λίγο

Τίτλος: Στάσου λίγο
Εκτέλεση: Νίκος Μερτζάνος




Για στάσου λίγο μείνε εδώ, να κοιταχτούν τα βλέμματά μας
καινούρια γη κι έναν Θεό να βρω για να στηρίξω τα όνειρά μας
για στάσου λίγο πάρ’ το αλλιώς, γίνε λιγάκι ειλικρινής
είμαι λιγάκι δύσπιστος, μου λες, μα εσύ δεν ξέρεις ν’ ανοιχτείς
για στάσου λίγο μη μουτρώνεις, δε σου γκρινιάζω να χαρείς
μάθε λίγο να υποχωρείς, νιώθει η καρδιά μου τόσο μόνη

Έλα να γίνουμε ένα, φωτιά στα φρένα
μην το κάνεις θέμα που στο ζητάω
γιατί χωρίς εσένα, ζωή σαν ψέμα
δεν θέλω άλλο με μέτρο να σ’ αγαπάω

Για στάσου λίγο, τι φοβάσαι; Παλιές αγάπες μη κοιτάς
το παρελθόν σου σε τρομάζει, μα εγώ είμαι εδώ για να γελάς
Μπορείς να κλάψεις και αν θες γι’ αυτά που χάσαμε οι δυο μας
όταν μαλώνουμε λεπίδες οι στιγμές, μετρώ στιγμές στο θάνατό μας
Δύο αντίθετες φωνές, συγκρουόμαστε μες στο θυμό μας
μα σ’ αγαπάω και μ’ αγαπάς κι έτσι κυλάει τ’ όνειρό μας

Έλα να γίνουμε ένα, φωτιά στα φρένα
μην το κάνεις θέμα που στο ζητάω
γιατί χωρίς εσένα, ζωή σαν ψέμα
δεν θέλω άλλο με μέτρο να σ’ αγαπάω

Και αν σου φάνηκαν αυτοί οι μήνες πιο “της πλάκας”
και αν φέρθηκα λιγάκι σαν μα.. άλλον εσύ,
τώρα είσαι αλλού, είσαι αλλού, καρδιά μου…

Ασ’ τους κανόνες σου, σου τρώνε τα χρόνια σου
και χάνεις τη στιγμή και τώρα εσύ
σ’ άλλον μιλάς και άλλον φιλάς, όπως σ’ το ‘μαθα εγώ
μπροστά να κοιτάς, μια φορά μου ‘χες πει

Πολλές υποσχέσεις, λόγια μείναν μισά
μη πεις ποτέ, πες μόνο ένα “ξανά”
πως ίσως μια μέρα, μια μέρα θα ‘ρθείς
θ’ αφήσεις τα πάντα, κοντά θα σταθείς
θα μ’ αγγίξεις, και σα φλασάκι εμείς δυο εραστές
αμήχανοι τρόποι, κλεφτές ματιές
στο ίδιο το μέρος, την πρώτη φορά
θα πίνω μια κόκα κι εσύ σκέτη βότκα, ξανά

Πώς άλλαξες τόσο; Πώς άλλαξα εγώ;
Πώς άλλαξα λόγια σε ένα λεπτό;
Μου είπες “λυπάμαι, έτσι ζω κι αγαπώ”
σ’ αγκάλιασα τόσο, τα δάκρυα βουνό

Μου λείπεις ακόμα, η ψυχή άδειο στρώμα
μα εσύ σ’ άλλο σώμα ξεχνιέσαι αγκαλιά
Η αγάπη σου στάζει αέρα και μπάζει
μα όλα τα αλλάζει η γλυκιά σου ματιά.

Σε ξέρω ακόμα, μου ντύνεσαι επώνυμα
κουσούρια όλα μόνιμα, μη πίνεις άλλο, κάτσε φρόνιμα!
Και τώρα φοβάμαι μη με ξεχάσεις,
αν με δεις κάπου, άραγε θα προσπεράσεις;

Τόσο καιρό μακριά απ’ τη ζωή σου
η αγκαλιά σου, η πιο ωραία φυλακή σου
να κλειστώ, να σκάσω, λίγο να ξεχάσω
να μείνει και ο νους για λίγο ανάπηρος

Μου λες είμαι άπειρος και λίγο… ανάποδος
πολύ αντίλογος, κομμάτι αμφίβολος
μα εγώ σ’ αγαπάω κι αν αυτό δεν σου φτάνει
μάθε, λοιπόν, πως με έχεις ξεκάνει

Το βράδυ κοιμάσαι, μ’ αποφεύγεις, φοβάσαι
και όλο στο ίδιο βαρετό σκηνικό
στο κρεβάτι δυο ξένοι, ερωτευμένοι, χαμένοι
σε στυλ “δεν βαριέσαι”, ερωτικό, φιλικό

κι έχεις την τάση να με λυτρώνεις
γιατί ό,τι αγαπάς μετά το σκοτώνεις
φοβάσαι τα πάντα κι εγώ προστασία
ποιος είναι ο θύτης και ποιος η λεία;

Και φτάνει το τέλος, το χέρι σου βέλος
μου δείχνει το δρόμο, μια έξοδο απ’ τον πόνο
φεύγοντας κλείσε τη πόρτα
μα κι αν ήτανε λάθος, ξέρεις κατά βάθος…
σ’ αγαπάω μόνο εγώ, μόνο εγώ…
στάσου λίγο μη φεύγεις… μη φεύγεις… μη φεύγεις… μη…

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

θεωρία 3 - οπτικές γωνίες & παρεξηγήσεις

οι παρεξηγήσεις γεννιούνται από το πουθενά και έχουν την τάση να παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αλλά όταν φτάνει εκείνη η στιγμή που λες ότι δεν παίρνει άλλο και θα γίνει χαμός... ξαφνικά σκάνε! και τότε αν είσαι ανώτερος άνθρωπος που γουστάρει να βλέπει την θετική πλευρά των πραγμάτων... θυμάσαι όλες εκείνες τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που έφτασαν στο BIG BANG και πραγματικά σκας στα γέλια!!! ο θυμός, η συναισθηματική φόρτιση κτλ κτλ όλα ξαφνικά σκάνε σκορπάν μαγικά στο σύμπαν! και μένει να κάθεσαι και να αναλύεις όλα εκείνα τα "σημαντικά" γεγονότα πριν την έκρηξη και λες έλεος, γιατί να το ερμηνεύσω με αυτόν τον τρόπο και όχι όπως πραγματικά ήταν???!!!

ηθικόν δίδαγμα:
κάθε πλευρά έχει πολλές οπτικές γωνίες... αλλά αν δεν κάνεις την φούσκα να σκάσει ποτέ δεν θα μάθεις αν και η άλλη είχε την ίδια με σένα!

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

αντέχω

αντέχω... αντέχω??? αντέχω!!!

Στίχοι: Ησαϊας Ματιάμπα
Μουσική: Ησαΐας Ματιάμπα
Πρώτη εκτέλεση: Ησαϊας Ματιάμπα




Κράτησε με σφιχτά
κοίταξέ με ξανά
στην αγάπη σου θέλω να μένω
η ζωή μου αδειανή
όταν λείπεις εσύ
για σένα όλα θα τα υπομένω

Σε βαθύ ύπνο θα χαθώ
στου ονείρου το χαμό
σε ψάχνω και σ' αναζητώ
θα σε βρω
Γίνομαι ένα με τη φωτιά
ξέρω πως δεν είναι αργά
μες στη δική σου αγκαλιά να ζω
Σ' ακολουθώ, ακόμη μπορώ
Αντέχω

Κράτησε με σφιχτά
κοίταξέ με ξανά
στην αγάπη σου θέλω να μένω
η ζωή μου αδειανή
όταν λείπεις εσύ
για σένα όλα θα τα υπομένω

Όπου κι αν πάω είσαι εδώ
εγκλωβισμένη σε κρατώ
μες στου μυαλού μου το βυθό σε φιλώ
Σ' ακολουθώ, ακόμη μπορώ
Αντέχω

Κράτησε με σφιχτά
κοίταξέ με ξανά
στην αγάπη σου θέλω να μένω
η ζωή μου αδειανή
όταν λείπεις εσύ
για σένα όλα θα τα υπομένω

μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ

Μάτια δίχως λογική

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας




Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους

Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ' ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη

Σ΄αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ΄αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ' αστέρια
να με βρούνε

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

καλημέρα!!!

Μια νέα μέρα μόλις ξεκίνησε!!!

είναι μόλις 8.54... σήμερα ξύπνησα πριν το ξυπνητήρι... (το οποίο συνήθως κλείνω και ξανακοιμάμαι... :P)

νομίζω έχω αγχωθεί... πλησιάζει η εξεταστική και πρέπει να τελειώσουν ξαφνικά όλες οι εργασίες ... η σημερινή μέρα θα είναι μεγάλη... έφυγααααααααααααα

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

"Κάποτε καίγανε τα βιβλία... τώρα καίνε τα μυαλά!"
Ανώνυμος

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

ζήσε μονάχα την στιγμή

...ζήσε μονάχα την στιγμή και την κάθε στιγμή θα έλεγα...

Πυξίδα



Στίχοι: Πάνος Σταθογιάννης & Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς & Νίκος Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ


Από μικρός στην αγκαλιά των λογισμών μου
είχα διαλέξει από όλα μου τα πάθη
να κυνηγάω με το ξύλινο άλογό μου
μια οπτασία που κρυβότανε στα δάση

Από μικρός γυροβολούσα τα ποτάμια
με άγριους φίλους που χτυπούσαν τα σπαθιά τους
ξάπλωνα νύχτα στα βρεγμένα τα καλάμια
και δίπλα ο Έλβις είχε ανοίξει την καρδιά του

Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά

Μικρός πολύ σε μια σπηλιά με σταλακτίτες
μπροστά μου πέταξε μια μαύρη νυχτερίδα
πες μου που πάνε όταν πεθαίνουν οι αλήτες
αφού η ψυχή τους έχει χάσει την πυξίδα

Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά