του αγοριού απέναντι

και επειδή η καψούρα είναι πάντα καψούρα... πάμε μια βόλτα στο ελληνικό κινηματογράφο σε μια μοναδική ερμηνεία...


Του αγοριού απέναντι

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Μαίρη Χρονοπούλου



Του αγοριού απέναντι πείτε του πως πεθαίνω
για τα βαριά ματόκλαδα, ματόκλαδα
και τα βαριά τα χέρια

Πείτε του πως ξαγρύπνησα και με τον πόνο δείπνησα
γυρεύοντας τα μάτια του, τα μάτια του
και τα ζεστά, και τα ζεστά του χέρια

Του αγοριού απέναντι πείτε του πως το θέλω
να μου 'ρθει τα μεσάνυχτα, μεσάνυχτα
και δίπλα μου να πέσει

Και ως τα ξημερώματα να καίνε τα πατώματα
Μια θάλασσα τα χάδια του, τα χάδια του | 2x
κι εγώ φωτιά, κι εγώ φωτιά στη μέση | 2x

still loving you

Τα λόγια είναι περιττά... κάθε στίχος λέει τα πάντα... (και η περιγραφή μου άθλια... καλύτερα να ακούσουμε το τραγούδι :P)

Scorpions — Still Loving You
Songwriters: Schenker, R;Meine, K



Time, it needs time
To win back your love again
I will be there, I will be there
Love, only love
Can bring back your love someday
I will be there, I will be there

I'll fight, babe, I'll fight
To win back your love again
I will be there, I will be there
Love, only love
Can break down the walls someday
I will be there, I will be there
If we'd go again
All the way from the start
I would try to change
The things that killed our love
Your pride has built a wall so strong
That I can't get through
Is there really no chance
To start once again
I'm loving you

Try, baby, try
To trust in my love again
I will be there, I will be there
Love, our love
Just shouldn't be thrown away
I will be there, I will be there

If we'd go again
All the way from the start
I would try to change
The things that killed our love
Your pride has built a wall so strong
That I can't get through
Is there really no chance
To start once again

If we'd go again
All the way from the start
I would try to change
The things that killed our love
Yes, I've hurt your pride and I know
What you've been through
You should give me a chance
This can't be the end
I'm still loving you
I'm still loving, I need your love
I'm still loving you

κακές συνήθειες...

διαβάζω το τελευταίο ποστ μου... για πολλοστή φορά... αποφάσισα να του κάνω κάποιες διορθωσούλες... ανοιγοκλείνω σελίδες στον mozilla... βαριέμαι να πάω για ύπνο...

μάλλον θα πάω για ύπνο... αμάν αυτές οι κακές συνήθειες....

το ξέρεις μ' αρέσεις

αν και έχεις απόλυτο δίκιο... "μπορεί όντος να έχει άλλες προτεραιότητες..." σε αυτόν τον κόσμο που ζω... υπάρχουν μόνο εξαιρέσεις (τουλάχιστον θα ήθελα να είναι εξαίρεση...) :P

Εξαιρέσεις
Στίχος-Μουσική-Ερμηνεία: Γιώργος Ρους



Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Η μέρα κυλάει
Για νά ‘ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις, μυαλό, αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκαλιά μου έλα
Είναι καλύτερη απ’ της πόλης η δική μου η τρέλα
Μα πρόσεξε… Μη μείνεις εκεί

Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Και ψάχνεις για κάτι
Σ’ ένα φιλί, σε μια ματιά, σ’ ένα χαμόγελο
Σ’ ένα άδειο κρεβάτι
Κι ας ξέρεις τίποτα δε φτάνει εκεί

Μα η αγάπη είναι εδώ
Χτυπάει την πόρτα μας κι εμείς σαν μια γροθιά τ’ όνειρό της
Κι αυτή μας δείχνει το άσχημο πρόσωπό της

Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω (x2)
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις (x2)

Άδειο το βλέμμα
Ο πόνος μέσα στο μυαλό, μέσα στο σώμα και στο αίμα
Να μην το δείξεις, να μη μου το πεις
Μα πήγε αργά
Για να τραβήξουμε ξανά κι οι δυο σε αντίθετους δρόμους
Τι κι αν πονάω, τι κι αν πονάς

Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Το ξέρεις μ’ αρέσεις…

thanks nada... είχα καιρό να το ακούσω το τραγουδάκι...

θέλω να πιω όλο το Βόσπορο

αν και αυτή την στιγμή μόνο στην ιδέα μ έρχεται μια αηδία :P
αφού είναι παραγγελιά σας το βάζω...


Βόσπορος

Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης



Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές

Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
με τις βαριές χανούμισσες να ζει
και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων
την κούφια μου αλήθεια τη μισή

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

όταν πίνει μια γυναίκα

ένα τραγουδάκι απ' την χαρούλα μας... (χωρίς σχόλια :P)

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου



Όταν πίνει μια γυναίκα
κι όταν παραφέρεται
μη την επαραξηγείτε
πως πονάει δεν ξέρετε

Μου λένε πια να μη μεθώ
γιατί δεν επιτρέπεται
μα της καρδιάς μου τον καημό
εσείς δεν τον εξέρετε

Όταν πίνει μια γυναίκα
κάθε βράδυ μ΄άλλονε
έχει ζήσει κάποιο δράμα
και καημό μεγάλονε

Μου λέτε πια να μη μεθώ
γιατί δεν επιτρέπεται
μα της καρδιάς μου τον καημό
εσείς δεν τον εξέρετε

lost & damned

Μερικές φορές κάποια πράματα μοιάζει να μας "κυνηγάνε..." ε λοιπόν σήμερα με κυνηγάει αυτό το τραγούδι... οπότε είπα να το μοιραστώ... (δε θα κάνω σχόλια στο όσοι ξέρουν την ιστορία θα καταλάβουν πολύ περισσότερα γιατί και εγώ σήμερα την έμαθα οπότε είναι βλακεία να κάνω την έξυπνη :p)

Lost & Damned Lyrics
Artist(Band): Kamelot



Helena you came to me
When seemingly life had begun
Little did I know then
Where this would go
When this begun
Once I was free to fly
I never promised anything
This may well be goodbye

Don't ask why
Don't be sad
Sometimes we all must alter paths we planned
Only try -- understand
I want to save you
From the lost and damned

Although you hold me close
I feel retention arise
Just as a hint of fear
Like subtle clouds
In summer skies
Once in the moonlight
I can't explain
And I don't know
Somehow we may reunite

Don't ask why
Don't be sad
Sometimes we all must alter paths we planned
Don't forget
What we had
But let me save you from the lost and damned

Love means nothing to me
If there is a higher place to be

Helena don't you cry
Believe me, I do this for you
Heed my decision now
I will be gone tomorrow noon
My tale has just begun
Nothing can take my faith away
In my quest for the sun

Don't ask why
Don't be sad
Sometimes we all must alter paths we planned
Only try
Understand
I want to save you from the lost and damned

Don't ask why
Don't be sad
Sometimes we all must alter paths we planned
Leave me behind
Don't look back
Cause deep within you know I'm lost and damned

farmvile crash... (fb)

και ναι... κυρίες και κύριοι... ενώ η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα...

 τα bits όπως με ενημερώνουν χάσανε τον δρόμο τους για το υπολογιστή μου...

bits??? τι αυτά που αναμασούσε η αγελάδα??? refresh??? α την καημένη... θα στέγνωσε με τόσο χόρτο... πρέπει να της ρίξουμε κ λίγο νεράκι!!!

όνειρα 2.

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη αν ήταν το ακριβώς επόμενο όνειρο μου... (εδώ που τα λέμε με την καμία δεν πρέπει να ήταν) πάντως πάντα ήταν και αυτό μια ιδέα... αρκετά με τις εισαγωγές...

Σε κάποια άλλη φάση λοιπόν της ζωής μου ήθελα να ασχοληθώ με την τέχνη... ίσως όλοι έχουμε τις καλλιτεχνικές μας τάσεις που και που!!! λέγοντας τέχνη εννοώ την ζωγραφική... αν και σχεδόν ποτέ δεν κάθισα μόνη μου στο σπίτι να ζωγραφίσω... η ώρα των καλλιτεχνικών ήταν μια από τις αγαπημένες μου... έβρισκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και προκλητικό να πάρω τα χρώματα και να τα συνδυάσω με μια τέτοια αλληλουχία που θα δώσουν κάτι ιδιαίτερο στην εικόνα... μπορεί τα σχήματα να μην αντιπροσώπευαν απαραίτητα την πραγματικότητα... αλλά το αποτέλεσμα ενθουσίαζε πάντα την λίγο "πειραγμένη" καθηγήτρια μας που τύγχανε να είναι ζωγράφος (δεν έχω ιδέα με τι κριτήρια τους ξεχωρίζουν στους κύκλους τους πάντως είχε κάνει κάποιες δικές τις εκθέσεις, με έργα της) και να μας λέει συχνά την φράση... "εεε εμείς οι καλλιτέχνες την έχουμε την τρέλα μας..."

Φτάνοντας στην "κρίσιμη" ηλικία η επιλογή Καλών Τεχνών φαλίρισε... υποθέτω λόγο επαγγελματικής αποκατάστασης... τα επόμενα χρόνια (μετά το γυμνάσιο δηλ) βρέθηκα να ασχολούμαι με την τέχνη μόνο όσον αφορά την φωτογραφία... ε και κατά περιστάσεις τραβάμε και κανένα βιντεάκι.

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη αν η φωτογραφία ήταν σε αυτό το "όνειρο" ή σε κάποιο επόμενο... αλλά είναι κάτι εξίσου δελεαστικό και προκλητικό... ιδιαίτερα όταν είσαι εκεί έξω στην φύση... οι διακοπές τα καλοκαίρια με βρίσκουν ζωσμένη με τουλάχιστον μια ψηφιακή... να τραβάω μέσα από την δική μου οπτική γωνία τοπία... και μετά να κάθομαι να τις χαζεύω με τις ώρες... Μερικές φορές θα ήθελα να πάρω μια μηχανή να γυρίσω τον κόσμο και να φωτογραφίσω την γη... την φύση... τα δέντρα... τα βουνά... ατέλειωτα ηλιοβασιλέματα... ή την λάβα να ξεπηδά μέσα από ηφαίστεια ... δημιουργώντας κατά κάποιο τρόπο το δικό μου νατιοναλ τζεογραφικ...

όνειρα 1.

όνειρα ... όνειρα ... όνειρα ... υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέσαι... τι ήθελα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να κάνω στην ζωή μου???

πραγματικά εσύ το έχεις βρει?

εγώ όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω πιλότος Canadair (ακόμα έχω ένα θέμα με τα συγκεκριμένα αεροπλάνα) ... μου άρεσε που κατέβαιναν και "περπατούσαν" πάνω στην θάλασσα, και αν τύχαινε και πέρναγαν μπροστά από το μπαλκόνι (σε απόσταση 10-20μέτρων) ήταν πραγματικά υπερθέαμα στα μάτια μου... ακόμα και τώρα αν τύχει και περνάνε από την περιοχή μου αρέσει να παίρνω την μηχανή και να τα φωτογραφίζω... σα να θέλω να ζωντανέψω εκείνη την τόσο ωραία ανάμνηση...

μην ορκίζεσαι

Τελικά σήμερα καλύτερα από όλους το προσέγγισε ο Spy το θέμα... άντε και στα δικά μας... οι άπτυχοι :P

Μην ορκίζεσαι (comme Monna Lisa)
Καλλιτέχνης: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Συνθέτης: Νίκος Μωραΐτης



Μια ρωγμή φέγγει στα μάτια μας
μια ρωγμή άνοιξε μέσα μας
μη μιλάς τα λόγια δεν γεμίζουν το κενό για μας
μην πεις πως μ' αγαπάς

Μια ρωγμή και έπεσε η ζωή
στα μάτια μια ρωγμή και γίναμε εχθροί
μη μιλάς δεν έχει πια ταξίδια η νύχτα να με πας
τα λόγια που ζητάς, φύγανε

Μην ορκίζεσαι, μην ορκίζεσαι μάτια μου
μη μ' αγαπάς, μην κάνεις τον κόπο
Τόσα όνειρα, που σκορπίσανε γύρω μου
δε γύρνουν ξανά απλά μ' έναν όρκο

Δεν γυρνούν ξανά τα όνειρα για μας
δε γυρνούν ξανά, τα σύννεφα μας ντύσανε

Μια ρωγμή ανάμεσά μας ζει
μια ρωγμή κι είσαι απέναντι
μη μιλάς, οι άνθρωποι που φεύγουν δε μιλάνε πια
κι ας θέλει η καρδιά , φύγαμε

Μην ορκίζεσαι, μην ορκίζεσαι μάτια μου
μη μ' αγαπάς, μην κάνεις τον κόπο
Τόσα όνειρα, που σκορπίσανε γύρω μου
δε γύρνουν ξανά απλά μ' έναν όρκο

Δεν γυρνούν ξανά τα όνειρα για μας
δε γυρνούν ξανά, τα σύννεφα μας ντύσανε

νοέμβρης

μπήκε ο νοέμβρης ... ο καιρός όσο πάει και κρυώνει...

...

τελικά δεν θέλω να συνεχίσω αυτό το ποστ... :P